KINDERTRAINING SATHYA UDDHYAN.

16 OKTOBER 2017
Laatste dag Patan.
Vandaag druk met het inpakken van de koffers. We laten een grote koffer hier, omdat er een scheur in zat. Ondanks het feit dat we 60 kg mogen meenemen, blijkt dat nog krap met de spulletjes die we ook deze keer weer gekocht hebben. Maar uiteindelijk lukt het toch altijd. Op de valreep vind ik mijn wandelstokken, die nog op het bankje lagen... Die kan ik natuurlijk niet vergeten.
Elke dag op en neer van Patan naar Jolkhu.
Tja dat bleek een hele uitdaging. Nu, net na het regenseizoen dachten we dat het met het stof wel mee zou vallen. Niets bleek minder waar, dus met mondkap voor elke dag om 9 uur de deur uit naar de taxi-standplaats. Wij konden al snel een deal maken met Bahadur, die bereid was om ons elke keer te brengen. De stad uit, tussen alle motoren en auto’s laveren in de smalle straatjes, waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. Eenmaal de stad uit heb je vooral onverharde wegen, keien en kuilen, dus de 3 kwartier die het dan kostte om in Jolkhu te komen was het behoorlijk slenderen en stof snuiven.
Teruggaan was ook een uitdaging, eerst een stuk lopen, stok mee en goede schoenen aan en deels over een geitenpaadje bergafwaarts. De vooruitgang kent overigens geen grenzen, want moesten we vorig jaar nog tot Bungamati lopen [1 uur] om de bus te pakken. Nu komt de bus elk uur al in Farsidol, een kwartier bij Jolkhu vandaan. Elke dag stipt op tijd!!! Kunnen we in Nl nog wat van leren. En dan begon het slenderen weer. De bus doet er ruim een uur over en ik snap niet dat ik niet een stuk slanker ben geworden. Zal wel door de heerlijke dagelijkse dal-bhat komen.
De kindertraining start
Na de Dashain vakantie was het tijd voor de juffen om het geleerde in hun training in praktijk te brengen. Elke juf moest een les voorbereiden en ik ging in elke klas kijken hoe dat ging. De kleuterjuf deed het het beste, want zij had speciaal boekjes in het Nepalees opgezocht, zodat de kleintjes de boodschap goed konden begrijpen. Na elk lesje moesten de kinderen een tekening maken, met heel leuke resultaten. De praktijklesjes zijn ook hieronder beschreven. Een superleuke training om te doen!!
Uitdelen voetbalshirts
Ze lagen al een tijdje bij ons in de kast, de gedoneerde voetbaltenues van de Reigerboys uit Heerhugowaard. Nu zijn ze dan toch op hun bestemming gekomen en uitgedeeld. De meeste shirts bleken op de groei, maar het is fantastisch om te zien welke slimme oplossingen de kinderen vonden om hun shirt toch te kunnen houden. Een waar sukses. Dank je wel Reigerboys en Poonam Gurung.
Hoofdluis
We schrokken echt toen we de kinderen terugzagen na hun vakantie. Die luizen zaten er al een tijdje. Tijd dus voor lessen en praktijk. Luizenshampoo is ook hier te koop en elk kind kreeg weer een eigen luizenkam met naam! Na iedereen ‚ontluist‘ te hebben is het nu elke dag kammen geblazen. Een leuke klus voor ‚moeder‘ Rashmi en de oudere kinderen om te zorgen dat dit voortaan elke week gebeurt. Zo kan het niet meer uit de hand lopen. Gelukkig hebben we keti [meisje] en keta [jongen], de handpoppen, die het prima kunnen uitleggen en bovendien de posters en het drama.
Handenwassen
Tja, we weten het allemaal, maar waarom moeten we nu zo nodig steeds onze handen wassen en onze nagels kort houden? Je kunt de bacterien immers niet zien en wat je niet ziet is er toch niet? Met de ‚kids on top‘ video die duidelijk uitlegt hoe je diarrhee kunt voorkomen door simpel handen wassen en nagels knippe. Door posters met het verhaal hoe vliegen zo van de poep op je eten gaan zitten met hun vieze pootjes en door glitters, die overal aan blijven plakken, is het kwartje hopenlijk gevallen. De lesjes zullen veel herhaald moeten worden, maar d.m.v. drama, de posters, handpoppen en liedjes blijft het leuk.
Tanden poetsen
Gelukkig hebben we Rosie Konijn [Korayo in het Nepalees] Die heeft pas mooie tanden en zij is steeds bereid om de kinderen te helpen hun tanden goed te poetsen. Up and down, inside and outside. Ze begeleidt de tandenpoetsliedjes. Nodig ook, want er waren toch wel veel gaatjes in de diverse monden.
Schoonmaakdag
Niemand is verantwoordelijk en allemaal strooien ze hun afval in het rond. T-shirts, schoenen, slippers, maar vooral veel plastic en papier. Vandaag hebben ze geleerd dat het de verantwoodelijkheid is van hen allemaal! Er zijn prullenbakken en plekken om het afval te verbranden. Er zijn nu bezems, schuursponsjes, emmertjes, wc-borstels, zeep en vaatdoekjes. Nu maar hopen dat de volwassenen het goede voorbeeld blijven geven en niet moe worden de kinderen te wijzen op het opruimen van hun troep. Het was trouwens een superleuke dag, met een groep kinderen die heel enthousiast aan het werk ging.
Knuffeldag
We zijn al een paar dagen bezig met de krokodil, een lied waarmee je prima de verschillende lichaamsdelen kunt leren. Met de apen, die ook een eigen liedje hebben en met kikker, die hier in Nepal een eigen boekje heeft.
Tijd om na de grote schoonmaak iedereen een knuffel te geven. Ze moeten raden welk dier we in gedachten hebben [heeft het 2 ogen? Een vacht? 4 poten? Etc.] Degene die het geraden heeft krijgt de geraden knuffel. Om er wat vaart achter te zetten kijken sommige dieren om een hoekje van de koffer waarin ze een tijdje gewoond hebben. Een oor, een staart of een slurf. Het levert de kinderen geen problemen op met raden. Grote pret als we uitleggen dat ze ieder hun eigen knuffel mogen houden. Hij is wel bedoeld om ze gezelschap te houden in de nacht en overdag rusten ze uit en blijven op bed liggen. Ze zijn zeer onder de indruk van het verhaal van hun tweelingbroer of zus, die in Nederland is gebleven. Allemaal willen ze de foto zien en heel schattig, aan het eind komt iederen afscheid nemen van hun tweede helft. Bedankt www.twinbears.nl deze kinderen zijn superblij met hun knuffels.
Afscheid
Tja en dan is het al weer tijd om afscheid te nemen. Het werd een voorproefje op Tihar of Deepavali, zoals het lichtjesfeest hier in Nepal ook wel genoemd wordt. Vrij kort na Dashain begint Tihar met het ‚eren‘ van de kraaien, vraag me niet waarom. De 2de dag worden de honden geeerd, met lekker eten, een bloemenslinger en knuffels. De 3de dag is de beurt aan de koeien. De dagen erna zijn gezinsdagen met het eren van jezelf, je broers en zussen en de rest van de uitgebreide families.
De kinderen legden het allemaal uit en omdat wij ‚hojur-ama‘ [oma] en ‚hojur-aba‘ [opa] zijn kregen wij een moie tika [een stip op het voorhoofd. Deze keer i.p.v. de bekende rode klodder, een mooie gele spreep met 7 verschillend gekleurde stippen erin. Ook kregen we een kado, onze foto in een hanger met de wensen en namen van alle kinderen. Goed voor een traantje....
Gelukkig hadden wij ook cadeautjes voor de kinderen. Allemaal een nieuwe outfit inclusief sandalen. Het was een hele toestand met passen.
Als laatste liet ik Jamie de reiger vertellen over zijn droom om piloot te worden. Dit verhaal leert de kinderen dat, ook al zijn er tegenslagen, dromen toch uit kunnen komen, als je het maar sterk genoeg wilt. Het is ook een goede manier om te vertellen dat wij weer vertrekken met het vliegtuig, met de belofte om, als het kan, volgend jaar weer terug te komen.
Ik mis ze nu al!!!
Liefs van Elly en mart