Vrije tijd!

Vrije tijd na werk
In Nepal is een zesdaagse werkweek, van zondag t/m vrijdag, maar ach, met de regelmatige Hindoe feestdagen en Stakingen [Banda] is er natuurlijk ook genoeg tijd om naast het werk andere zaken te gaan doen. Zo zijn we al 2 keer in Tamel geweest, de wijk met 1000 souvenirwinkeltjes en hebben we bij Binod thuis gegeten. We zijn naar Bhaktapur, ook weer zo’n prachtige oude koningsstad 8km buiten Kathmandu geweest en naar de grootste Boeddistische stupa van de stad, Bhudanath. Verder zijn we naar een heuvel ten Zuiden van Patan geweest, Chobbar, met een kloof waar de rivier de Bagmati zich doorperst, met grotten en vele tempels. Over de rivier een wiebelende hangbrug en vanaf de top van de heuvel met Boeddistenklooster en een schattig klein hotelletje, en een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya. Dezelfde toppen trouwens die we [bijna] dagelijks vanaf ‘ons’ dakterras zien.
Als we er ’s morgens ontbijten zwaaien we naar de buren, die zich ook even in de ochtendzon komen opwarmen.
We doen inkopen in vaste winkeltjes en zo leer je ook weer mensen kennen.
We zijn naar het oude koninklijk paleis op Durbar Square Patan geweest, we lopen er elke dag langs, maar moesten natuurlijk ook binnen kijken. En we zijn naar het voormalig koninklijk paleis geweest. Hier werd in 2001 Koning Birendra met zijn gezin vermoord. Zijn jongere broer, Gyanendra , volgde hem op, maar maakte er zo’n zootje van dat hij in 2006 werd afgezet en Nepal een republiek werd. Dat was in de tijd dat we vorige keer in Nepal waren.
Logischerwijs kwamen er daarna nieuwe bankbiljetten. Maar toen in 2009 vlak voor Dahsain, de grootste Nepalese feestdag, er onvoldoende papiergeld was, kwamen de oude biljetten, die vreemd genoeg niet vernietigd waren, weer in omloop. 3 jaar na dato! Zou iemand de koning nog terug verwachten?? Zeker is dat Nepal de enige republiek ter wereld is, waar je nog 2 koningen op de bankbiljetten tegen komt.

We lopen nog steeds veel, want we krijgen niet genoeg van alle tempels en stupa’s, die bijna op elke hoek van de straat opgericht zijn. We lopen naar de rivier, die overigens erg vervuild is, waar openbare crematieplaatsen zijn. We kopen een vers bosje bladgroente voor 20 cent en we proberen nog een beetje alle souvenir verkopers te mijden en een beetje achter de prijzen te komen. De eerste keer kocht ik een tasje voor € 2, terwijl ik een paar dagen later voor hetzelfde bedrag 5 van die tasjes kon kopen. Overigens zag ik ze daarna in een theewinkeltje te koop liggen, waar ze maar 50 cent kostten. Een beetje opletten dus.

Onze trip naar Bangladesh!
In 2006 hadden we het al gepland, maar is er door alle stakingen in Nepal niets van gekomen. Als er geen taxi’s, bussen en vliegtuigen gaan, kun je gewoon nergens heen. We hadden ons dan ook vast voorgenomen om deze keer wel naar Bangladesh te gaan om onze vrienden daar,na 13 jaar, op te zoeken! Het werd een nuttige trip met veel projectbezoek.
Onze vriend Salam is advizeur voor een Benagaalse NGO, RSC [rights and sight for children]. De meeste projecten zijn in Shoula in Patuakhali district in het zuiden van Bangladesh. Er was dan ook een trip georganiseerd met de launch, een groot passagiersschip. Het was een nachttocht, waarbij we in een gereserveerde hut sliepen. Zonsondergang en zonsopgang vanaf de boot, prachtig! Tussendoor bij het aanleggen alle drukte van het in- en uitstappen van passagiers en alle handeltjes onderweg. We vertrokken om 18 uur en kwamen de volgende morgen om 8 uur aan. Salam en zijn vrouw Mamtaz vergezelden ons en onderweg hadden we alle tijd om te praten.
De projecten die we bezochten waren indrukwekkend vonden wij. Het project is 4 jaar geleden gestart in de regio en heet Sun Child Project. Kinderen uit arme gezinnen worden geselecteerd en naar school gestuurd. Schoolgeld, uniform, boeken, schriften, pen en medische voorziening worden betaald. Daarnaast krijgen ze na school bijles in kleine groepjes. Salam heeft hiervoor een groep studenten als vrijwilligers kunnen motiveren. De moeders worden ook begeleid met spaargroepen en gezondheidslessen. Het gaat volgens een financieel adoptiesysteem. Erg arme gezinnen krigen soms extra hulp van de sponsors van hun kinderen. We hebben [via perspective 3000] direct een gezin geadopteerd, dat met 3 geestelijk gehandicapte kinderen weinig kansen heeft. Ook hebben we toegezegd om een jongetje van 10 jaar te laten opereren. Hij heeft een geboorte-afwijking waardoor zijn nekspieren aan een kant verkort zijn en zijn hoofd scheef staat. Dat is redelijk makkelijk te verhelpen, waardoor hij een veel normaler leven kan lijden.
Salam zal de bijzonderheden opsturen en tzt kunnen jullie er meer over lezen op de website van Perspective 3000. Voor nu laat ik het er even bij. Voorlopig weer even genoeg leesvoer voor jullie nietwaar? Ook heb ik pas een nieuwsbrief op de website van Perspective 3000 geplaatst met een aantal foto’s. Bezoek die dus ook eens.
Liefs van Elly en Mart
www.distressedchildren.org; www.rscbd.org; www.perspective3000.org