BOLIVIA

1. LA PAZ, BOLIVIA
Hallo allemaal,
Daar zijn we weer eens. En met rede, want we zijn weer op reis. Deze keer is het een echte vakantie en we zijn dan ook volop aan het genieten. Afgelopen woensdag namen we het vliegtuig vanaf Schiphol, via Madrid en Lima naar La Paz, Bolivia. Een reis van zo’n 30 uur. De dag van de reis, nl 26 april, was het precies 50 jaar geleden dat Mart en ik elkaar leerden kennen. Er zijn slechtere manieren om zo’n dag te vieren.

Marts broer woont in la Paz en hij werd 1 mei 80 jaar. De reden voor onze reis.
We werden op het vliegtuig van La Paz dan ook heel hartelijk ontvangen en konden goed merken dat Hans zich erg op onze komst had verheugd. Nou wij ook. De verjaardag werd gevierd met een mis en veel eten. We logeren hier bij hem en zijn Augustijnen broeders op de Max Paredes in een stadsgedeelte dat Grand Poder heet. Een van de 2 huizen die de paters Augustijnen in La Paz hebben. De andere heet Santa Rita. Daar hebben we al de bijbehorende kleuterschool en vocational trainingsschool bezocht.

De eerste dagen proeven we weer volop het leven in La Paz. Wandelen naar het plein San Francisco, langs de marktkramen en stalletjes lopen met allerlei spullen. Je kunt het zo gek nier verzinnnen of het is op straat te koop. We doen het rustig aan, want La Paz ligt op 4000m hoogte en we zijn allebei een beetje licht in het hoofd. Meteen maar weer aan de cocathee en aan de hoogtepillen, die hier sorojchi [het woord voor hoogteziekte] heten.

We draaien ook meteen mee in het programma van hier aan de Max Paredes. Ontbijten om 7 uur. Warme lunch om 13 uur en avondbrood om 7 uur. En om 10u de avondborrel met eventueel een DVD van Andre Rieu, waar Hans gek op is.

Na het ontbijt hebben we de meeste energie en gaan we aan de wandel. We hebben al een mooi gerestaureerd koloniaal pand bezocht, waarin nu een museum zit. We hebben met Hans een wandeling gemaakt naar de Plaza Mayor en daar saltenos gegeten. Dat is een soort vleespasteitje.
En hoewel het overdag lekker zonnig weer is hebben we het, vooral ‘s avonds, KOUD! Vanochtend was de wandeling er dan ook op gericht om een warme fleece te kopen voor Mart. Missie geslaagd. 2 fleece vesten [dat heet hier polar] en een warme lange broek.
La Paz ligt op een hoogte van 4000m in een dal, omgeven door besneeuwde bergtoppen met namen als de Illampu, Illimani, Uchucachi, Meula del Diable, Cerro Condoriri, Cerro Chacaltaya, Nevada Mururatta en waarvan de Huayna Potosi met 6088m de hoogste is. Er worden dan ook overal trekkings aangeboden.
Je hebt La Paz en El Alto. Omdat er in het dal en tussen de uitlopers van de bergen te weinig plek was voor alle mensen die in La Paz willen wonen [intussen zo’n 2,5 miljoen] zijn de huizen als het ware tegen de bergruggen opgekropen. El Alto is een hoogvlakte, die zich vanuit de stad heeft ontwikkeld als een satelietstad met een enorme oppervlakte, wat je vanuit de lucht prachtig kunt zien.
De smalle staartjes van de benedenstad zijn altijd verstopt met verkeer en het beste kun je nog ergens heen lopen. Om de verschillende hoge en lage stadsdelen met elkaar te verbinden hebben ze nu kabelbanen aangelegd, vanwaaruit je een adembenemend zicht op de stad hebt. Overal vind je tussen de bebouwing in kleine parkjes en sportvelden.
Op een zondagavond gaan we naar het theater naar een uitvoering van folkloristische dansen. Het is geweldig kleurrijk en er zit een enorme vaart in. We zien dansen uit alle streken van Bolivia en zelfs de beroemde Quequa in de verschillende uitvoeringen van hoogvlakte, middengebergte en tropisch gebied. Bolivia hecht er aan zijn cultuur in ere te houden en het is geweldig om dat mee te maken.
Kortom genoeg te zien en te beleven en vooral de sfeer hier te proeven. De volgende over Cochabamba.