Afscheid en Balans

Wow, wat lekker veel reacties op het verslag van augustus. Allemaal reuze bedankt enne Ans, sukses met je boek. We zijn er benieuwd naar want we houden ook wel van een lekker bloemetje.
Hier komt het laatse verslag uit Sri Lanka

September 2012. Afscheid en Balans.
Afscheid van Sri Lanka.
Nog even en dan zitten we weer in het vliegtuig naar Nederland. De tickets zijn binnen en we denken dat we binnen de bagage limiet zitten. We kijken ernaar uit om iedereen weer te zien, maar daarnaast is het toch altijd emotioneel om afscheid te nemen. Vooral omdat we denken voorlopig niet of helemaal niet terug te zullen komen naar Sri Lanka.
We hebben alles voor ons gevoel goed afgerond en staan er verbaasd over hoeveel vrienden we in die anderhalf jaar hebben gemaakt.

Afscheid van onze kinderen.
Drie weken van augustus was het feest, want onze Runu was er met haar gezin. We huurden een busje met Tony [gids en chauffeur] en deden een prachtig rondje Sri Lanka. We bezochten het olifantenweeshuis, de tempel van de tand in Kandy, de botanische tuinen, een theefabriek en een juwelenfabriek. We gingen wandelen in Ella, deden een jeep safari in Yala en zwommen daar lekker in een riviertje. We gingen naar het strand om te zwemmen, luieren en snorkelen en tenslotte beklommen we de leeuwenrost in Sigiriya. Het afscheid viel niet mee, maar Djamun zei: ”Het is maar voor drie weken en dan ben je alweer bij ons in Nederland” en dat is waar!

Afscheid van Trinco.
We hebben een aantal keren afscheid moeten nemen. Het begon met het afscheid van mijn engelse klasje, al begin augustus i.v.m. de schoolvakanties en de komst van Runu & co. Toen afscheid van Grace Care Center voor ouderen en meisjes. Afscheid van de zusters van Moeder Theresa in Karuna Nivasa en van alle lieve dames die me het afgelopen jaar zo dierbaar zijn geworden. Afscheid van de huisbaas en zijn gezin en afscheid van Krishnaa van Arumbugal, die het Sea the Difference Project gaat runnen. Als laatste afscheid op de Sociale Dienst waar Mart gewerkt heeft. Dat afscheid was letterlijk op het allerlaatste moment, want daarna zijn we de koffers thuis gaan ophalen en richting Colombo vertrokken. Bye, bye Trinco, bye bye strand, bye bye vrienden.

Afscheid van VSO.
In Colombo logeren we bij Jennifer en haar twee zoontjes. Jennifer is de Directeur van VEGABIZ [zie bij Marts Balans] en een vriendin geworden. Het is een van onze Colombo thuishavens en kunnen alles wat we hier in Colombo nog moeten doen, rustig afhandelen.
Eerst gingen we naar DE trouwerij van Mark [een britse VSO] en zijn Sri Lankaanse schone Sewandi. Een mooi feest waar we al van een hele club VSO-ers afscheid hebben kunnen nemen. Mart had afspraken met VSO Sri lanka om zijn plaatsing af te ronden en ik heb nog de laatste workshop poppenkast. Verder een etentje hier en daar, kortom, we zullen ons niet vervelen. Voor ons betekent het ook afscheid van VSO, want gezien onze ervaringen de afgelopen 7 jaar zullen we geen nieuw contract meer met hen aangaan.

Balans
Afscheid is ook een tijd om de balans op te maken, want wat leverde anderhalf jaar commitment met VSO & Sri Lanka op?

Elly’s balans.
Tja, herinneren jullie het nog? Mijn frustratie in het begin, toen, na twee jaar wachten op een VSO contract, bleek dat er helemaal geen VSO baan op me lag te wachten? En erger nog, toen ik helemaal geen werkvisum kreeg? We kunnen ons natuurlijk afvragen waar de fout lag. Bij VSO NL, die om te beginnen de verkeerde CV stuurde? Die me aan het lijntje hield toen ik steeds bleef bellen om naar de stand van zaken te vragen? Bij mezelf, omdat ik niet persoonlijk naar Utrecht ben gegaan om het uit te zoeken of zelf met Sri Lanka gemaild heb over de stand van zaken? Bij VSO Sri Lanka, die tot mijn aankomst gewoon niets had gedaan ervan uitgaande dat ik wist dat ik als niet werkende partner geregistreerd zou worden?
Misschien een combi van alle drie? Ik had bovendien de pech, dat de plaatsingsadviseur net vertrokken was en degene die het overnam zijn handen in onschuld waste. Het kan verkeren.

Gelukkig kan ik wel terugkijken op een periode waarin ik me nuttig heb kunnen maken.
In het Grace Care Center voor ouderen en meisjes gaf ik Engelse Conversatieles aan de meisjes en maakte lol met de oudjes. Wonderlijk wat voor onderwerpen [ook op het gebied van lichamelijke en geestelijke gezondheid] je via een Engels lesje kunt bespreken. Ook had ik een groepje ‘buurtmeiden’die bij me thuis op Engelse conversatieles kwam. Bij Ampuilam, een ander meisjeshuis werd ik de oma, die af en toe gezellig kwam theedrinken. Bij het Bethany jongenshuis gingen we de muur schilderen en af en toe buurten en doneerden we een bedrag voor de toekomst van een gehandicapte jongen met ’n gorte droom om computer technicus te worden. Bij het Mother Theresa Home voor dames waren er de borduurlessen en het papieren kralen maken.

Als toegift kreeg ik nog het verzoek om een paar Poppenkast Workshops te geven voor vrijwilligers, die met zieke en gehandicapte kinderen werken en verpleegkundigen van een psychiatrisch ziekenhuis. Hiervoor heeft een mede-VSO-ster een zgn. VSO-financiering geregeld, die de reis- en verblijfskosten dekte. De workshops zijn heel goed aangeslagen en ik ga de opgedane ervaring hiermee straks zeker ook in Nepal en Bangladesh gebruiken. De poppenkastpoppen spreken over gevoelens en hoe ze leren ermee om te gaan. Een goede manier om mensen te vermaken, maar ook om ze over hun problemen na te laten denken.

Marts balans.
Bij aanvang bleek dat het om een ‘bijzondere baan’ ging. Er waren nl. geen opdrachten en hij moest maar zien wat hij kon doen. De ambachtscholen, die hij zou opzetten, bestonden alleen op papier. Er was geen overheidsgeld voor en pogingen om e.e.a. te financieren faalde. De meeste organisaties bleken geen overheidsprojecten te willen financieren. Dat er toch nog een aantal zaken van de grond is gekomen is vooral aan Marts inzet te danken. Een training voor de staf van de bejaardenhuizen in Trinco is met sukses door Mart aangezwengeld en in samenwerking met de organisatie ‘ Help Age’ uitgevoerd. Deze is gefinancierd door de dienst. Eenzelfde training is voor de staf van bejaardenoorden in Batticalao uitgevoerd en gefinancierd door VSO. De derde zal in Ampara zijn, maar pas nadat wij vertokken zijn.

Het boek: ‘Is armoede het enige dat ons bindt?’ doet een poging om de armoede inTrinco District in kaart te brengen door mensen van verschillende achtergrond aan het woord te laten. Dit wordt door GIZ [Duitse Ontwikkelings Dienst] gefinancierd, maar heeft vertraging opgelopen en zal dus pas nadat wij vertokken zijn uitgegeven worden. Op het laatste moment zijn de geestelijken van de 4 belangrijkste godsdiensten er ook bij betrokken met hun rol in verzoening. Hopelijk sturen ze ons een paar boeken na.

Het grootste sukses werd ‘Sea the difference’, een project om minstens 140 mensen met een handicap aan het werk te helpen met een restaurant/winkeltje op het terrein van Isha Waterpark, een vakantiebungalow,een ambachtschool en een bus voor het vervoer van de gehandicapten. Dit zal beheerd worden door de organisatie ‘Arumbugal’ met financiering van VEGABIZ, een Amerikaanse organistie, die bedrijven wil stimuleren in de oostelijke provincie hier. De handtekening voor Rps. 18.000.000,- [€ 112.000,-] is net deze week gezet!

Kortom we kijken terug op een intensieve, bijzondere en uitdagende periode in Sri Lanka. Een land met taal-, godsdienst- en etnische problemen, die 30 jaar oorlog niet hebben kunnen oplossen.
We houden, samen met veel Sri Lankanen, ons hart vast voor de toekomst van dit land en hopen hier en daar een verschil te hebben gemaakt.
Knuffels en tot snel,
Elly en Mart